نویسندگان
- سعید حبیبا
استاد دانشكده حقوق و علوم سياسي دانشگاه تهران
- گلریز مهردار قائم مقامی
دانشجوي كارشناسي ارشد حقوق مالكيت فكري دانشگاه تهران - منتشر شده در: فصلنامه تحقيقات حقوقی (دانشگاه شهید بهشتی) دوره 24، شماره 96 – بهمن 1400
چکیده
امروزه در حوزۀ ثبت اختراعات اهمیت «ادعا(های) مندرج در اظهارنامه» بر کسی پوشیده نیست. به عبارت دیگر شاید بتوان قلب تپندۀ اظهارنامۀ ثبت اختراع را ادعا یا ادعاهای مندرج در آن اظهارنامه دانست. علی‌رغم ارزشِ وافرِ ادعا، قانون ثبت اختراعات، طرح‌های صنعتی و علائم تجاری مصوب آبان ماه سال 1386، تعریفی از ادعا ارائه ننموده است. از سویِ دیگر، در خصوص نحوۀ نگارش یک ادعا در اظهارنامه، نحوۀ تفسیر ادعا، مبنایِ وجودیِ ادعا، لزوم یا عدم لزوم درجِ ادعا توسط مخترع و انواع ادعا و نیز مسائلِ دیگر قانون مسکوت است. از این رو ضرورت شناسایی ادعا، کارکرد و نیز انواع ادعا توسط مقنن، باید ملحوظ نظر قرار گیرد و در راستایِ شفافیت هر چه بیشتر این موارد گام برداشت.
لذا در این مقاله تلاش شده است با روشی تحلیلی-توصیفی علاوه بر مفهوم و جایگاه ادعا به ظرافت‌های نگارشِ ادعا که تاثیر بسزایی در پذیرش یا رد اظهارنامۀ ثبت اختراع توسط کارشناسان مربوطه دارد، پرداخته شود و در این مسیر از اهمیتِ اداتِ زبانیِ صحیح و دسته‌بندیِ صحیحِ ادعا و انتخابِ واژگان نمی‌توان غافل شد. از همین روی، پیش‌نهاد می‌شود در طرح پیش‌نهادی حمایت از مالکیت صنعتی بخشی از قانون به مبحث ادعا اختصاص پیدا کند و به جای ویژگی‌هایِ ادعا، به عناصرِ ذاتیِ ادعا اشاره شود.
متن کامل مقاله از این لینک قابل دریافت است.
